خشکبار ایران

کشمش را شاید بتوان از آن دسته موادی نامیده که ما ایرانی ها خیلی به آن علاقه داریم و از آن در هر جایی استفاده میکنیم. از غذا هایی مثل عدس پلو و کشمش پلو گرفته تا شیرینی های متنوعی مانند شیرینی کشمشی و انواع کیک هایمان. حتی سر میزمان در کنار چای, یا با نخودچی در برخی اعیاد, همه جا کشمش مصرف میکنیم.

این مصرف بالای کشمش به دلیل قدمت بالای آن در ایران است که به حدود 3 هزار سال قبل باز میگردد زمانی که برای افزایش عمر انگورهایمان آنها را در آفتاب خشک میکردیم یا خوشه های انگورمان را در زیرزمین ها و اتاقک ها آویزان میکردیم و میتوانستیم از شیرینی و طعم دلچسب آن در تمام طول سال بهره مند شویم.

انگور شاید یکی از اولین میوه هایی باشد که انشان ها خشک کرده باشند و اینکار را تا امروز و البته با دستگاه های مدرن و روش های جدید نیز انجام میدهند.

پس از ایرانی ها, مصریان نیز برای تزئین معابد و قصرهایشان انگور را از گوشه و کنار دیوار ها آویزان میکردند و متوجه شدند که با اینکار میتوانند در تمام طول سال طعم انگور را بچشند.

ایران امروزه در تولید انگور و صادرات کشمش حرفهای زیادی برای گفتن دارد و کشمش را به بیش از 100 کشور دنیا صادر میکند. گرچه با افزایش قیمت جهانی کشمش و کاهش ارزش ریال در بازارهای جهانی این امر کمی سخت شده, اما کشمش هنوز هم بعد از فرش و پسته, سومین محصول صادراتی ایران در صادرات غیر نفتی است.

انواع کشمش در ایران

کشمش انواع فراوانی دارد که بسته به نوع انگور و روش های خشک کردن و برخی مواد افزودنی به دسته های زیر تقسیم میشوند:

1. کشمش سبز قلمی : که ما بیشتر آن را در کنار نخودچی مصرف میکنیم

2. کشمش سیاه یا قهوه ای : که بخاطر استفاده در کنار برنج و در غذاهایی مانند عدس پلو به آن کشمش پلویی میگوییم

3. مویز : که از خشک کردن انگور شاهانی بدست میآید. کمی از انگورهای دیگر کوچک تر, تیره تر و البته غلیظ تر است

4. کشمش مسقط : که از بسیاری انواع دیگر بزرگتر و شیرین تر است

5. کشمش سلطانی: که بسیار کوچک است و بیشترین محبوبیت را در اروپا دارد

6. و انواع دیگر مانند : کشمش زرد, کشمش تیغی, کشمش آفتابی, و.

انگور را خاصیت فراوان است و در بسیاری از کتب طبی ما نیز به این امر اشاره شده است, اما امروزه با گسترش دانش بشر, بسیاری دیگر از خواص اعجاب انگیز کشمش مورد بررسی قرار گرفته و اثبات شده است.

مواد مغذی این خشکبار

انگور پر از مواد مغذی است و اگر بگوییم بیشتر چیزی که بدنمان نیاز دارد را در خود جای داده اغراق نکرده ایم زیرا انگور سرشار از : آهن, پتاسیم, کلسیم, فیبر, پروتئین, انواع آنتی اکسیدان ها, فسفر, روی, منیزیم, منگنز, سلنیوم, و ویتامین هایی از جمله: ث, ای, آ, کا, د و ویتامین های خانواده ب است و اینهمه مواد مغذی در یک کشمش کوچک وجود دارد.

اندر فواید کشمش

بی شک با وجود این مقدار از مواد مغذی قطعا فواید بسیاری در کشمش نهفته است

کشمش برای پوست بی نظیر است

کشمش بخاطر داشتن انواع آنتی اکسیدان ها و پلی فنول میتواند با وادار کردن سلول های پوستی به ساخت کلاژن و الاستین, پوست شما را جوان و شاداب نگهدارد. همچنین سلنیوم موجود در کشمش میتواند از پیری پوست جلوگیری نماید. رزوراترول نیز یکی از آنتی اکسیدان هایی است که دارای خاصیت جوانسازی پوست است و میتواند به کاهش التهابات پوستی نیز کمک کند. منیزیم, پتاسیم و روی موجود در این ماده غذایی, میتواند به پاکسازی پوست و برطرف کردن انواع جوش ها کمک فراوانی نماید. کشمش ویتامین ث هم دارد و ویتامین ث یکی از آن آنتی اکسیدان هایی است که میتواند از تخریب سلولی جلوگیری کرده و مانع از آسیب رساندن اشعه فرابنفش خورشید به پوست شود.

کشمش دشمن سرطان

برای مطالعه ادامه این مطلب جذاب, به این لینک بروید.

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.